19 marca, po przewiezieniu urny do domu Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w Kozienicach, na czas prawnego przekazania jej trybunałowi, doczesne szczątki Sługi Bożej złożono w poświęconej jej Izbie Pamięci, zorganizowanej w pokoju, w którym Kazimiera Gruszczyńska zmarła. Po odczytaniu dokumentów, zaprzysiężeniu Trybunału i stwierdzeniu nienaruszalności pieczęci, urnę procesyjnie przeniesiono do kaplicy bocznej kościoła św. Józefa i złożono w drewnianym sarkofagu, który opatrzono lakową pieczęcią kurii radomskiej.

W procesie beatyfikacyjnym trzeba udowodnić, że kandydat do chwały ołtarzy praktykował w stopniu heroicznym wszystkie cnoty, jak również wyprosić cud za jego przyczyną. Dlatego po dokonanych czynnościach uczestnicy wspólnie odmówili tajemnicę chwalebną różańca: Zmartwychwstanie Pana Jezusa, prosząc o rychłą beatyfikację m. Kazimiery.

Zgodnie z wytycznymi prawa kanonizacyjnego cześć publiczna należna jest tylko relikwiom błogosławionych i świętych dopiero po oficjalnym orzeczeniu Kościoła, wyrażającym się w beatyfikacji i kanonizacji. Dlatego, zgodnie z wytycznymi prawa kanonizacyjnego i instrukcją Stolicy Apostolskiej “Sanctorum Mater”, doczesnym szczątkom sługi Bożej nie oddawano czci publicznej.

Czynności związane z ekshumacją, rekognicją i przeniesieniem doczesnych szczątków Kazimiery Gruszczyńskiej zrealizowano w 107. rocznicę konsekracji kaplicy pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w Domu Generalnym Zgromadzenia i dopełniono w uroczystość św. Józefa, patrona, którego sługa Boża otaczała szczególną czcią.