Profesor wychodzi z cienia

Pierwszy wywiad-rzekę z prof. Andrzejem Półtawskim przeprowadzili jego uczeń prof. Marek Maciejczak i dziennikarz, Krzysztof Ziemiec.

Ernest Bryll, przyjaciel państwa Półtawskich, nie kryje niedosytu: - Poproszony o napisanie wstępu do książki, znalazłem się w sytuacji trudnej. Myślałem, że tą lekturą zostałem zaproszony na wykwintny obiad, a otrzymałem wspaniałe, ale tylko zakąski w stołówce filozoficznej. Myślałem, że przeczytam, jak to było ze spotkaniem z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim w niemieckim stalagu, czy o tym, jak Andrzej pomagał przy powstawaniu "Tryptyku Rzymskiego". Ilu by napisało, jak się spotkało, jak przeniknęły ich prądy, gdy podali rękę przyszłemu papieżowi, tworzyliby niezliczone opowieści, a tu profesor odpowiada w sposób wstrząsający: owszem, brałem udział w rozmowach filozoficznych, ale w zasadzie nic nie mówiłem. Ilu opowiedziałoby o tym, jak zainspirowali ten, czy inny fragment dzieł papieskich, a tu dowiadujemy się: nie, ja tylko przepisywałem na maszynie. Pomyślałem, że Andrzej chce zwrócić uwagę na coś ważniejszego - problemy filozoficzne, duchowe podane bez żadnych dodatków. Zacząłem to czytać inaczej i polecam, żebyście nie poczuli się spłoszeni powściągliwością, bo ona chyba była założona. Trzeba rozgryźć ten orzech, zmierzyć się ze skorupą powściągliwości, żeby odkryć wartość tej książki - mówi o "Filozofii dla życia".

Książka odsłania wiele nieznanych wątków z życia Wandy i Andrzeja Półtawskich. W pewnej mierze to zasługa pani Wandy, bo w wielu miejscach włącza się do rozmowy, klarując szczegóły spotkań z Karolem Wojtyłą. "Mój filozof nie umie opowiedzieć, jak wyglądał ołtarz z plecaków" - śmieje się w pewnym momencie Wanda Półtawska. Chociaż nie kryje ani swojej miłości, ani podziwu dla męża.

Profesor Andrzej Półtawski, bliski współpracownik Romana Ingardena i pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się ontologicznymi podstawami poznania i działania.

Książka ukazała się staraniem Edycji św. Pawła.