Dzień przed stanem wojennym
Sławomir Siwek ukazuje prymasa jako człowieka, który przewodził Kościołowi w Polsce w bardzo dramatycznym okresie stanu wojennego i na którego spadła odpowiedzialność za część społeczeństwa, która Kościołowi ufała.
Ukazała się książka Sławomira Siwka „Prymasowska Rada Społeczna ks. kardynała Józefa Glempa” . "Rada miała być pośrednikiem pomiędzy Solidarnością a władzami, ale ustaliła też aktualne do dziś stanowisko Kościoła w wielu sprawach, np. ochrony życia" - mówił autor.
Autor książki „Prymasowska Rada Społeczna ks. kard. Józefa Glempa, Prymasa Polski 1981–1990. Przebieg prac, dokumenty” Sławomir Siwek w latach 80. ub.w. pracował w Sekretariacie Episkopatu Polski. Wykonywał wiele prac także dla prymasa i – jak pisze w przedmowie – książka ta powstała na prośbę kardynała.
W powołanej przez abp. Józefa Glempa Prymasowskiej Radzie Społecznej, której posiedzenie pierwszy raz odbyło się 12 grudnia 1981 r., zasiadło 30 osób, wśród nich m.in. Olgierd Baehr – prawnik, późniejszy członek Trybunału Stanu, Jerzy Turowicz – były redaktor naczelny „Tygodnika Powszechnego” czy Jerzy Pietrzak – specjalista ds. historii Kościoła. Jej zadaniem była analiza zjawisk społecznych zachodzących w Polsce, w której komunistyczna władza zdecydowała się wejść w siłowy konflikt z rodzącą się Solidarnością.
Książka Sławomira Siwka, której prezentacja odbyła się w Sekretariacie Episkopatu Polski, to źródłowa analiza prac Prymasowskiej Rady Społecznej, okoliczności, w jakich pracowała i formułowała swoje opinie. Obok wszystkich oficjalnie opracowanych i przyjętych przez radę dokumentów autor znalazł w archiwach i u członków rady społecznej informacje, które pozwoliły odtworzyć przebieg jej prac, dyskusji, przygotowywanych projektów i dokumentów. Opisał też kontekst wydarzeń politycznych tego okresu historii Polski - ostatniego dziesięciolecia istnienia PRL, z wprowadzeniem stanu wojennego zakończonym wyborami 4 czerwca 1989 roku.
Autor ukazuje prymasa jako człowieka, który przewodził Kościołowi w Polsce w bardzo dramatycznym okresie stanu wojennego i na którego spadła odpowiedzialność za część społeczeństwa, która Kościołowi ufała. Prymas musiał szukać odpowiedzi na wiele pytań, także natury politycznej, i jednocześnie nauczać, głosić Ewangelię.
