Zostawiam Ci mój biskupi krzyż

Powstała z martwych na Twe władne słowo

Polska wolności narodów chorąży,

Pierzchneły straże, a ponad Jej głową

znowu swobodnie Orzeł Biały krąży.

Niedługo cieszyliśmy się wolnością.

Odwieczny wróg stanął nam aż pod Warszawą. (1920r.)

Nuncjusz papieski – Achilles Ratti

kardynał Kakowski – klęczeli przed

Kolumną Zygmunta.

Księża rozgrzeszali Warszawiaków.

Ich śpiewy mieszały się

z wybuchem bomb spod Radzymina.

Od powietrza, głodu, ognia i wojny

- zachowaj nas!

A tam za Wisłę poszedł

ksiądz Ignacy Skorupka.

Za Boga i Ojczyznę!

I poszła młodzież Oddziałów Ochotniczych.

Nie zauważyli, że ksiądz został

przy rozgrzeszaniu rannego.

Na drugi dzień po odparciu bolszewików

pułkownik Dobrowolski mówił:

Pośród niezebranych snopów

zobaczyłem ciało księdza.

Był w komży, we fioletowej stule,

w ręku trzymał krzyż

i miał z tyłu roztrzaskaną głowę.

Za Boga i Ojczyznę.

Oj, Polsko,

ile Ty mnie kosztujesz? (S. Faustyna)