ppłk Stanisław Michowski, ps. „Marek” (1900-1952) - żołnierz Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Kawaler Virtuti Militari i Krzyża Walecznych (trzykrotnie). Urodził się 5 listopada 1900 r. niedaleko Irkucka. W 1924 r. wstąpił do lotnictwa WP, studiował w Oficerskiej Szkole Lotnictwa. Po wojnie obronnej 1939 r. internowany w Rumunii. Po ucieczce z obozu dla internowanych przedostał się do Francji, gdzie w marcu 1940 r. objął funkcję dowódcy eskadry w I dywizjonie bombowym w Clermond-Ferrand. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 305 Dywizjonie Bombowym Ziemi Wielkopolskiej. Wykonał 26 lotów bojowych nad Niemcy, Francję i Włochy. W maju 1947 r. powrócił do kraju i rozpoczął służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego WP. W  listopadzie 1951 r. aresztowany i fałszywie oskarżony o spisek w wojsku. Skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 7 sierpnia 1952 r. Szczątki Stanisława Michowskiego zostały odnalezione w 2017 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

por. Stanisław Mierzwiński, ps. „Michał” (1922-1949) - żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej, Kawaler Krzyża Walecznych i Krzyża Zasługi z Mieczami. Urodził się 5 stycznia 1922 r. w Warszawie. Po wojnie obronnej 1939 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną w Narodowej Organizacji Wojskowej. Po podpisaniu umowy scaleniowej przeszedł do Armii Krajowej. Brał udział w wielu akcjach przeciwko Niemcom, m.in. uwalniając pod Sanokiem Żydów wiezionych na egzekucję, dowodził także oddziałem partyzanckim w obwodzie Myślenice. Aresztowany przez komunistów po raz pierwszy w lipcu 1945 r. wyszedł na mocy amnestii. W czerwcu 1946 r. przedostał się do Berlina i wstąpił do dywizji gen. Maczka. Od września 1946 r. pełnił także funkcje w strukturach rządu RP na uchodźstwie. W listopadzie 1947 r. wraz z Janem Kaimem wrócił do kraju, by odbudować struktury Stronnictwa Narodowego. Aresztowany 10 grudnia 1947 r. w Poznaniu i skazany na karę śmierci.  Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 18 lutego 1949 r. Szczątki Stanisława Mierzwińskiego zostały odnalezione w 2012 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

por. Lucjan Minkiewicz, ps. Wiktor” (1918-1951) - żołnierz Armii Krajowej, Kawaler Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Urodził się 13 grudnia 1918 r. w Szuni niedaleko Moskwy. Po maturze, którą zdał w Wilnie, rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Jako ochotnik uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. Po klęsce powrócił do Wilna i wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Był żołnierzem 6 Wileńskiej Brygady AK, brał udział w operacji „Ostra Brama”. W sierpniu 1944 r. przedostał się na Białostocczyznę. Walczył w 5 Wileńskiej Brygadzie AK mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Szwadron, którym dowodził Minkiewicz, otrzymał nazwę 6. Brygady Wileńskiej, kontynuując tradycję 6 Wileńskiej Brygady AK. Przeprowadzał akcje przeciwko jednostkom resortu bezpieczeństwa oraz oddziałom NKWD. 19 października 1946 r. został urlopowany ze względu na zły stan zdrowia. Ukrywał się w Zakopanem, a następnie we Wrocławiu. 1 lipca 1948 r. aresztowany przez UB. Został skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 8 lutego 1951 r. Szczątki Lucjana Minkiewicza zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Adam Mirecki, ps. „Adaś” (1909-1952) - działacz polityczny, żołnierz Wojska Polskiego, Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej, Kawaler Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Urodził się 4 stycznia 1909 r. w Ulanowie w powiecie niskim. W latach trzydziestych działał w Młodzieży Wszechpolskiej oraz w Stronnictwie Narodowym. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. W listopadzie 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Udało mu się zbiec z transportu do obozu jenieckiego i przedostać do Warszawy, gdzie w lutym 1940 r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej. Był m.in. komendantem Okręgu Lubelskiego oraz Lwowskiego. Po scaleniu NOW z AK wszedł w skład Komendy Okręgu AK we Lwowie. W grudniu 1943 r. po zatrzymaniu przez gestapo był więziony w Gross-Rosen, Bergen-Belsen  oraz innych niemieckich obozach. Po powrocie do Polski został aresztowany i skazany na karę więzienia za przynależność do Stronnictwa Narodowego. Po opuszczeniu więzienia w lipcu 1949 r. nawiązał kontakt z emigracyjnym ośrodkiem Stronnictwa. Ponownie aresztowany w listopadzie 1950 r. został skazany na czterokrotną karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 24 października 1952 r. Szczątki Adama Mireckiego zostały odnalezione w 2017 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.