Komunia duchowa to akt duchowy, modlitewny, który ma nas zjednoczyć (wejść w komunię) z Jezusem, ale poza przestrzenią sakramentalną. Polega na wzbudzeniu w swoim sercu gorącego pragnienia zjednoczenia z Jezusem tak i z takimi samymi skutkami, jak to się dzieje wówczas, gdy przyjmujemy Go pod postacią chleba eucharystycznego. Żeby przyjąć komunię na sposób duchowy, warto zadbać o spokój, skupienie i szacunek wyrażony w postawie ciała (możemy uklęknąć). Najpierw wyznajemy miłość do Jezusa i pragnienie bycia z Nim w jedności, wiarę w Jego realną obecność w Eucharystii, świadomość (przynajmniej ogólną), jak wielkim jest ona darem i w związku z tym gorące pragnienie jej przyjęcia. Nie chodzi o wielkie słowa, ale o akt rozumu, wiary i woli.

Sam "sposób" przyjęcia komunii duchowej może być bardzo prosty i mieć formę krótkiej modlitwy czy wręcz aktu strzelistego. Na przykład: "Wierzę, Jezu, że jesteś rzeczywiście obecny w Eucharystii. Kocham Cię! Żałuję za grzechy, którymi Cię obraziłem. Przyjdź do mojego serca, oddaję Ci się cały! Nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie". 

Komunia przyjmowana na rękę ma swoje zasady, które jasno przedstawili ojcowie jezuici w poniższej instrukcji.