Przychodzi tu codziennie, nawet jeśli akurat nie rzeźbi. Przechadza się wówczas między Janem Pawłem i Matką Teresą. Patrzy im w oczy, rozmawia jak z przyjaciółmi. Pogłaszcze anioła po skrzydłach, spojrzy na zdjęcie wuja, przyjaciela św. Maksymiliana. Obok łasi się leniwie kocica, Fila.

- Bogu dziękuję za wszystko. I ciekaw jestem, co przygotował dla mnie na jutro – mówi rozgrzewając w dłoniach plastelinę. Właśnie powstaje nowa figura. By tworzyć, potrzebny jest czas. Niektóre rzeźby powstają całe życie.