Fakt cudownego wygaśnięcia epidemii „czarnej zarazy” po owej procesji, stał się przyczyną obrania Matki Łaskawej patronką miasta  Warszawy i Strażniczką Polski. Kiedy okazało się, że po procesji ustały zachorowania na Mazowszu i epidemia nie dotarła do stolicy Polski, magistrat wydał dokument „Votum Varsavie”, „Ślubowanie Warszawy”, ogłaszający Maryję patronką stolicy.

Na pamiątkę błagalnego pochodu z roku 1652,  każdego roku celebrowano uroczyste procesje. Trasa prowadziła z ulicy Długiej przez dzisiejszy plac Krasińskich, skręcała w ul. Świętojerską, następnie w ulicę Freta i zatoczywszy koło, ulicą Długą powracała do siedziby Cudownego Wizerunku, ówczesnego kościoła księży pijarów (dziś katedra polowa Wojska Polskiego).

Od roku 1662 zaniechano wyjmowania z ołtarza Cudownego Obrazu, a procesjom towarzyszyła polichromowana drewniana Maryi Łaskawej (rzeźbiarska replika obrazu), ozdobiona podobnie jak jej pierwowzór, darem wotywnym ludu Warszawy, królewską obłękową koroną zwieńczoną małym globem ziemskim z krzyżem.

Coroczna procesja odpustowa w drugą niedzielę maja, była w powszechnym odczuciu potwierdzeniem objęcia przez Maryję patronatu nad miastem. Uroczystości Patronki miasta Warszawy miały charakter uroczystości państwowych i na trwałe wpisały się w historię stolicy.