Tarcza broniąca przed pomorem
Trwa pierwsza w historii peregrynacja cudownego wizerunku Matki Bożej Łaskawej po parafiach archidiecezji warszawskiej i diecezji warszawsko-praskiej.
Fakt cudownego wygaśnięcia epidemii „czarnej zarazy” po owej procesji, stał się przyczyną obrania Matki Łaskawej patronką miasta Warszawy i Strażniczką Polski. Kiedy okazało się, że po procesji ustały zachorowania na Mazowszu i epidemia nie dotarła do stolicy Polski, magistrat wydał dokument „Votum Varsavie”, „Ślubowanie Warszawy”, ogłaszający Maryję patronką stolicy.
Na pamiątkę błagalnego pochodu z roku 1652, każdego roku celebrowano uroczyste procesje. Trasa prowadziła z ulicy Długiej przez dzisiejszy plac Krasińskich, skręcała w ul. Świętojerską, następnie w ulicę Freta i zatoczywszy koło, ulicą Długą powracała do siedziby Cudownego Wizerunku, ówczesnego kościoła księży pijarów (dziś katedra polowa Wojska Polskiego).
Od roku 1662 zaniechano wyjmowania z ołtarza Cudownego Obrazu, a procesjom towarzyszyła polichromowana drewniana Maryi Łaskawej (rzeźbiarska replika obrazu), ozdobiona podobnie jak jej pierwowzór, darem wotywnym ludu Warszawy, królewską obłękową koroną zwieńczoną małym globem ziemskim z krzyżem.
Coroczna procesja odpustowa w drugą niedzielę maja, była w powszechnym odczuciu potwierdzeniem objęcia przez Maryję patronatu nad miastem. Uroczystości Patronki miasta Warszawy miały charakter uroczystości państwowych i na trwałe wpisały się w historię stolicy.
