Choć położone w ścisłym centrum, stale uprawiane w naturalnym rytmie pór roku i życia zakonnego, pozostają jednym z najmniej znanych ogrodów Warszawy.
Wydałem decyzję administracyjną wpisująca do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego teren klasztoru Sióstr Wizytek wraz z ogrodami, położony przy ul. Krakowskie Przedmieście 34 w Warszawie, z uwagi na zachowane wartości artystyczne i historyczne - poinformował prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Ujęta murem posesja Zgromadzenia Sióstr Wizytek przynależy zarazem do zespołu dawnych siedzib szlacheckich i założeń klasztornych, kreujących szczególny ład przestrzenny głównego traktu dawnej Warszawy i skarpy wiślanej. Założenia wpisane w tarasowy układ terenu, powstające w pasie skarpy od Nowej Warszawy wzdłuż Traktu Królewskiego aż po ogrody Belwederu, obejmują łącznie cztery siedemnastowieczne zespoły klasztorno-ogrodowe:tereny i ogrody klasztoru sakramentek (2007), szarytek (2016), dawnego klasztoru karmelitów oraz kościoła seminaryjnego (2019).
Zakonnice Nawiedzenia Panny Marii zwane w Polsce wizytkami zostały sprowadzone do Polski w 1654 r. przez Królową Ludwikę Marię Gonzagę z dwóch francuskich klasztorów w Troyes i Lyonie. Królowa zakupiła place na Krakowskim Przedmieściu, budując tam drewniany kościół i klasztor oraz zabezpieczyła je materialnie. 9 sierpnia 1654 r. w obecności pary królewskiej, uroczyście wprowadzono 12 zakonnic do wzniesionego w 1653 r. drewnianego klasztoru i kościoła i nastąpiło uroczyste zamknięcie klauzury. Warszawski klasztor sióstr wizytek jest najstarszym domem zakonu w Polsce. Czas najbardziej dynamicznego rozwoju zakonu na ziemiach polskich przypadł na przełom XVII i XVIII stulecia. Jeszcze w XVII wieku klasztor warszawski ufundował dwa nowe domy: w Krakowie (1681) i Wilnie (1694). Siostry zobowiązane były prowadzić szkołę klasztorną dla dziewcząt. Otworzyły również warsztat hafciarski. Jeszcze w XVIII wieku tereny należące do klasztoru sięgały Wisły.