I tak w 1617 roku, pomiędzy Zamkiem a kościołem św. Anny stanął kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Panny Maryi. W 1643 r. opisywał go Adam Jarzębski:

„Parkan w oczach drogę ściele,

Widzę klasztor przy kościele

Wieża niewielka, dzwoneczki,

Tam mieszkają panieneczki,

Chwalą Boga dyszkantami,

Śpiewają drugie altami.

Mają swój klasztorek ciasny,

Od Zamku im nie w smak, jasny.

W kościółku cztery ołtarze,

Amboneczka i lichtarze;

Pozytyw, na nim grawają,

Organiściną chowają.

Nagrobki dwa w marmurze

Postawione są przy murze,

A nade drzwiami ganeczek

Dla zakonnych panieneczek;

Przy nich bliżej tam są wdowy

Dewotki; z Bogiem rozmowy

Zawsze miewają codzienne,

Służebnice nieodmienne.

Obraz Canaletta datowany na lata 1767-1770 pokazuje świątynię od strony gotyckiej absydy zwróconej ku Wiśle. Nad nią wznosi się drewniana wieża z dzwonnicą. Wyraźnie widać też trójkątny manierystyczny szczyt świątyni. Obok kościoła trwają prace przy budowie obiektów klasztornych. Stoją drewniane rusztowania. Mimo że centralnym obiektem planu jest kolumna Zygmunta to bohaterem kompozycji jest niewątpliwie kościół.

Bernardynki były obecne przy Krakowskim Przedmieściu do 1819 r. Trudniły się nie tylko żarliwą modlitwą, ale także edukacją dziewcząt – nauczały m.in. religii, języka polskiego, niemieckiego, arytmetyki, a także szycia czy haftowania. W 1819 roku kościół zamknięto, zakonnice wyprowadziły się z Warszawy do Przasnysza. W kolejnych latach w klasztorze zorganizowano magazyny i koszary. W części zabudowań znalazło się konserwatorium muzyczne z salą koncertową wewnątrz kościoła. Tu nauki pobierał Fryderyk Chopin.

Koniec tych zabudowań przyniósł rok 1843 – przyszła nowa era – obiekty rozebrano a w miejscu dawnego kościoła i klasztoru powstał wiadukt Pancera, który w kolejnych latach połączył się z mostem Kierbedzia.

Przeczytaj także:

• Koński Targ na Pradze
• Mosty łatwopalne
• Dawne cmentarze
• Śmierć i księży zmitręży
• Śmiechu warte