Pogrzeb wyklętych na Powązkach przejdź do galerii

płk Bronisław Chajęcki, ps. „Boryna” (1902-1953) - żołnierz Wojska Polskiego i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari i Krzyża Walecznych (trzykrotnie). Urodził się 15 grudnia 1902 r. w Warszawie. Od 1917 r. aktywnie działał w harcerstwie, zdobywając w 1929 r. stopień harcmistrza. W 1920 r. zgłosił się na ochotnika do wojska i został przydzielony do batalionu harcerskiego w Pucku. We wrześniu 1939 r. był zastępcą komisarza cywilnego przy Dowództwie Obrony Warszawy i jednocześnie zastępcą prezydenta Warszawy na Pradze. Od października 1939 r. rozpoczął działalność konspiracyjną. W 1942 r. objął funkcję komendanta podziemnego Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa w Warszawie. Z ramienia władz miasta włączył się również w pomoc przy ratowaniu Żydów. Walczył w powstaniu warszawskim. W marcu 1945 r. zgłosił się do Wojska Polskiego. Zdemobilizowany 9 maja 1946 r., pracował jako urzędnik, a następnie nauczyciel w Pruszkowie. Zatrzymany 11 listopada 1948 r., został fałszywie oskarżony o współpracę z okupantem oraz likwidowanie działaczy lewicowych i skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 5 stycznia 1953 r.  Szczątki płk. Bronisława Chajęckiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Ignacy Długołęcki, ps. „Jerzy” (1928-1949) - żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 30 lipca 1928 r. w Starej Wsi w powiecie ostrołęckim. W sierpniu 1947 r. wstąpił do oddziału Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Witolda Boruckiego „Dęba”. Brał udział w akcjach zbrojnych na posterunki MO oraz wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom UB na terenie północnego Mazowsza. W lipcu 1948 r. w trakcie starcia z oddziałem wojska w okolicy wsi Jaciążek został postrzelony i aresztowany. Został skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 5 marca 1949 r. Szczątki Ignacego Długołęckiego zostały odnalezione w 2012 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

ppłk Stefan Długołęcki (1906-1948) - żołnierz Wojska Polskiego. Urodził się 21 lipca 1906 r. w Montrealu. Po powrocie do Polski rozpoczął naukę w gimnazjum w Płońsku, a następnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Działał w Związku Strzeleckim, w którym pełnił funkcję komendanta placówki w Działdowie. 30 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany i rozpoczął służbę w kwaterze głównej Armii „Poznań”, a następnie brał udział w obronie Warszawy. 28 września dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do stycznia 1945 r. W maju 1945 r. został powołany do służby w Wojsku Polskim. Aresztowany 15 lutego 1948 r. został fałszywie oskarżony o sabotaż oraz niegospodarność i skazany na karę śmierci. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 14 grudnia 1948 r. Szczątki Stefana Długołęckiego zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Czesław Duma, ps. „Nieznany” (1925-1949) - żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Urodził się 14 października 1925 r. w Jeziórku w powiecie tarnobrzeskim. W styczniu 1947 r. wstąpił do oddziału Bolesława Szyszki ps. „Klon” podlegającego Komendzie XVI Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Po zreorganizowaniu struktury okręgu przez Józefa Kozłowskiego ps. „Las” Czesław Duma został w lutym 1948 r. zastępcą komendanta Komendy Powiatowej „Płomień I”– Henryka Pyśka ps. „Dąb II”. Obszar jej działania obejmował powiaty przasnyski oraz ostrołęcki. 10 sierpnia 1948 r. Czesław Duma został zatrzymany i skazany na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na sesji wyjazdowej w Chorzelach. Zamordowany z wyroku komunistycznego sądu 11 lutego 1949 r. Szczątki Czesława Dumy zostały odnalezione w 2013 roku przez zespół IPN na terenie kwatery Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach.