Warszawski

Najnowsze Wydania

Gdy przychodzi Mama, wszystko wygląda inaczej przejdź do galerii

- Nawiedzenie to wyjątkowy, niepowtarzalny czas. Sam Bóg ofiarowuje nam siebie przez swoją matkę, Maryję - mówił bp Marek Solarczyk, prosząc w Józefowie k. Radzymina o pielęgnowanie więzi rodzinnych. To piąta stacja pielgrzymki Cudownej Ikony w diecezji warszawsko-praskiej.

- Ciągle stoimy wobec zachęty, by to co jest w nas boże rozwijać. By ożywić to, co przygasło i podejść na nowo do tego, co przeżywamy od dawna. Może warto to wzmocnić? Czy te dni nie są znakiem? Czy w naszym życiu, mówię to przede wszystkim do siebie, czy w naszym życiu małżeńskim, kapłańskim, życiu wspólnoty parafialnej nie potrzeba ożywienia radości, czy nie potrzeba zachwycić się na nowo? - pytał bp Marek Solarczyk, witając Matkę Bożą w Jasnogórskiej Ikonie w parafii Józefów k. Radzymina.

Wraz z biskupem, proboszczem ks. Edwardem Kopytko i duchowieństwem dekanatu radzymińskiego Cudowny Wizerunek witali w deszczu mieszkańcy wiosek: Cisie, Czarnów, Józefów, Kołaków, Kowalicha, Ludwinów, Ostrówek, Stasiopole i Ślężany.

W homilii bp Marek Solarczyk, nawiązując do biblijnej sceny nawiedzenia świętej Elżbiety namawiał do odnowienia więzi rodzinnych i małżeńskich.

- Maryja poszła do krewnej z pośpiechem, bez zwłoki. Jakże ważne, żebyśmy docenili fakt, że mamy rodzinę, pielęgnujmy to. Jadąc od Radzymina w tylu domach widziałem stojące w oknach wizerunki Matki Bożej. Wiszą, bo są potwierdzeniem prawdy: Matka przychodzi do swoich. A jak przychodzi Mama, wiele rzeczy inaczej wygląda. Maryja wchodzi w ten sposób do naszego domu i życia. Pozdrawia nas, jak pozdrawiała św. Elżbietę. Wnosi w nasze życie błogosławieństwo. Jak u Elżbiety, u której poruszyło się aż dzieciątko w łonie. Elżbieta czekała na swoją krewną, a przyszła Matka samego Boga. Cieszmy się podobnie, jak ona - zachęcał biskup.

Parafię Miłosierdzia Bożego w Józefowie k. Radzymina erygował kard. Józef Glemp 15 maja 1988 r. z części parafii Dąbrówka i Radzymin. Początki duszpasterstwa sięgają roku 1983 i związane są z ks. Józefem Sobierajem, który w latach 1986-1991 z ofiar wiernych, według planów mgr. inż. Józefa Krakowskiego, przy udziale konstruktora mgr. inż. Piotra Pachowskiego i wykonawcy Eugeniusza Kaczmarczyka wzniósł murowaną świątynię. Kamień węgielny poświęcił Jan Paweł II w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie w 1987 r., wmurował go bp Kazimierz Romaniuk 11 czerwca 1988 r. Pierwszą Mszę świętą w nowym kościele odprawił ks. Józef Sobieraj w wigilię Bożego Narodzenia 1989 r. Wcześniej Msze były sprawowane w domach ludzi chorych, w remizie strażackiej, na placu kościelnym, a następnie w wybudowanej przez mieszkańców kaplicy. Mury kościoła poświęcił bp Kazimierz Romaniuk 23 sierpnia 1992 roku. O wyposażenie i umeblowanie kościoła zadbał ówczesny proboszcz, ks. Andrzej Rusinowski. Obecnym proboszczem jest ks. Edward Kopytko, pochodzący z parafii św. Teresy od Jezusa w Wilnie na Litwie. Proboszcz jest także dekanalnym duszpasterzem rodzin. Parafia liczy ok. 1400 wiernych.

Nawiedzenie Ikony Jasnogórskiej w okolicy: