Białymi różami, przy dźwiękach orkiestry dętej, powitali jasnogórską ikonę parafianie w Latowiczu.
Przywołał też obraz Jezusa konającego na krzyżu, pod którym czuwała Matka. - Jezus powiedział do ludzi stojących pod krzyżem i do całej ludzkości: "Oto Matka twoja". Matka Jezusa Chrystusa miała się stać Matką naszą - mówił biskup. - Dlatego w naszej maryjnej pobożności czasem prosimy: "Ukaż się nam Matką". Dołączmy do tego czasem słowa: "Spraw, żebyśmy byli godni nazywać się dziećmi Twoimi".
Parafia w Latowiczu powstała ok. XI w. Pierwszy drewniany kościół św. Wawrzyńca został w 1400 r. zastąpiony kolejnym - pw. św. Anny. W 1522 r. księżna Anna Radziwiłłówna wystawiła na miejscu dawnego kościoła nowy, także pw. św. Anny, z murowanym chórem i czterema kaplicami. Usytuowany był naprzeciw dworu królowej Bony, w miejscu Starego Cmentarza. Spłonął w 1613 r. , a następną świątynię, drewnianą, pw. Świętego Ducha, wybudowano w 1629 r. Na początku XVII w. w Latowiczu, poza kościołem parafialnym, były jeszcze trzy inne świątynie: kościółek pod tytułem Świętego Ducha, kościółek pod tytułem św. Wawrzyńca i kościół przyszpitalny Świętego Ducha. Podczas potopu szwedzkiego kościół został zrujnowany przez wojska szwedzkie i kozackie. August Aleksander Czartoryski, wojewoda ruski i starosta latowicki, ufundował w latach 1733-1737 nowy kościół pw. Świętej Trójcy. Rozebrano go w 1918 r., a całe wyposażenie wnętrz (ołtarze, obrazy, płaskorzeźby) przeniesiono do nowego. W XVIII w. powstały bractwa przykościelne: Świętego Różańca, Świętej Trójcy, św. Walentego, św. Anny, które prowadziły działalność dobroczynną, ascetyczną i charytatywną. W latach 1899-1911 wybudowano murowany, neogotycki kościół według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego.
Czytaj także: